- NASUS
- NASUSan a nare, an a Graeco νασμὸς, propter fluorem muci: an utrumque a nando, quod per ea innatet et enatet spiritus; pars animalis, in hominetantum eminens, de qua videaliquid supra in voce Nares. Hinc pro Iudicio, sue ἐυκρισίᾳ. Sagacitatis enim haec sedes. Martial. l. 1. Epigr. 42.Non cuicumque datum est habere nasum.Ludit qui stolidâ procacitate.Uti enim dextra fidei, genua misericordiae, surpercilia gravitati et fastui etc. ita nasus dicatus est, non irrisioni solum, uti diximus supra; sed et iudicii ἀκριβὲιᾳ, uti hîc Martialis ait; Imo et censurae. Ut idem Epigr. 4. l. eiusd.Nesci, heu nescis, dominoe fastidia Romae:Crede mibi, nimium Martia Roma sapit.Maiores nusquam rhonchi, iuvenesque senesqueEt pueri nasum rhinocerotis habent.Ubi indigitare vult, pueros sibi etiam ius censendi, damnandique Romae sumere, Nec mirum.Nam facilis rigidi cuivis censura cachinni:Ut Iuvenalis ait Sat. 10. Hinc illi digitum indicem inserere quoties orabant, ut hac ceremonia omnium rerum iudices se esse ostenderent, solitos haereticos quosdam, dicemus infra voce Pettalorunchitae. Sed et iram spiritus, et flatus, percum, vehementior prodit. Unde Proverb. Arabum, Pungit te in nare granum piperis. Et de equo Hiobi locum, c. 39. v. 23. ubi alii habent; terrori est vehementia fremitus eius: Chaldaeus Interpres, Hieronymus, Pagninus, Arias, Munsterus, mercerus, Castalio, Drusius, Tigurini, Genevenses, Alii; reddunt, Decor naris eius terroris est. Et certe Herbr. nahar, quod in textu est, et alii fremitum reddunt; ad Latinam Narium vocem proxime accedit. Decota autem naris in equo, est naris patula, quae utique habet aliqquid terribiel: Xenophon, Μυκτῆρες γε οἱ ἀναπεπταμένοι τῶ συμπεπτωκότων ἐυπνοώτεροί τε ἅμα εἰσὶ καὶ γοργότερον τὸν ἵππον ἀποδεικνύουσι καὶ γὰρ ὅταν ὀργίζηται ἵππος ἵππῳ, καὶ εν ἱππασὶᾳ θυμωθῇ, ἐυρύνες μᾶλλον τοὺς μυκτῆρας. Et nares patuloe compressis ad spirandum sunt facilioves, et equum terribiliorem exhibent: equus enim equo cum irascltur, et in equitatione excadescit, nares diducit magis. Unde Lucretisu l. 5. v. 1075.Et fremitum paiulis sub naribus edit ad arma.Et Claudian. 4. Cons. Honorii, v. 544.Ignoscut patuloe nares ------------Similiter de urso Martial. l. 6. Epigr. 64. v. 27.---------- rabido nec perditus oreFumantem nasum vivi tentaveris ursi etc.Vide quoque Iac. Ouyelium ad Minucium Fel. p. 21. et 22. 41. its et 42. Eius abscissio, inter poenas Adulterorum olim apud Aegyptios, vide supra: item aliorum, apud Occidentales receptas, Wisigothos, Longobardos, Anglo-Saxones, alios. Hinc in L. Scaniae l. 5. c. 23. apud Andr. Svenonis Archiepiscopum Lundensem, In membrorum absissione refert, quod membrum fuerit amputatum: Quorum enim amputatio maiorem generat deformitatem, ampliorem etiam requirit emendationem, unde cum amputatio nasi plurimum hominem dedeceat et deformet, statutum est ut homicidio in emendatione debeat adoequari. Vid supra in voce Denasatus, item Nares.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.